Hayatta aldığımız bazı kararların bazen telafisi olmaz. Verdiğimiz kararlarda diretirken sonrasında gelecek felaketleri pek görmeyiz. Aslında görmek istemeyiz. Hislerimizi tümüyle ortaya koymak ve gerisini düşünmemek isteriz. Kendi sonumuzu hazırlarız. Bu son bizim eserimizdir lakin biz buna kader deriz. Bir kukla gibi oynatıldığımızı sanırız. Yanılırız. Biz kendi sonumuzu hazırlarız ve o son geldiğinde karanlık zindanlardan bir duygu çıkar. Bu duygu şımarıklığın, haddini bilmezliğin kaçınılmaz duygusudur. Bizi terbiye eden elbet bu duygudur.