"Sevilmek sandığım şeyin, aslında yavaş yavaş silinmek olduğunu anladığım gün... kalbimi geri almaya karar verdim.”
Kalbimi Geri Aldım, bir kadının gerçek yaşamından geçen, iç monologla örülü bir iyileşme güncesi:
Aşkın büyüsünden usul usul çekilmeye; duyulmamanın acısından öz sınır kurmaya; "kalbi olmayan” bir adamın gölgesinden kendi ışığına çıkmaya.
Başak Aslan, yıllarca içerde susturulan o sesin peşinden gidiyor. Duygusal ihmalin en sessiz şiddetini, “görmezden gelinme❞ nin içi oyucu yalnızlığını, bağımlı bağları ve değersizleştirmenin görünmez dikişlerini çıplak bir dille açıyor. Sonra aynı sayfanın içinde, okuru kendine geri çağırıyor: kısa kesin kibar cümleler, günlük ritim üçlüsü (sabah su-perde-nefes / öğlen tek cümle tek adım/ akşam “gün bitti” kapanışı), yumuşak veda mektupları ve her bölüm sonunda 3 soruluk mini testler ile.
Bu kitap bir itiraf olduğu kadar bir kılavuz:
Sevilmek adına kendini iptal eden kadına “ben de varım" deme cesareti,
•Suçluluk sisi yükseldiğinde “Bugün kendime ne kadar sadık kaldım?” sorusunun berraklığı,
•Gölge duygularla savaşmak yerine onlara sandalye verip insan kalmanın ustalığı,
•Ve en önemlisi: Kendi kalbini kendine teslim etmenin sade onuru. Eğer sen de bir gün “yetti artık” dedin ama adım atacak gücü bulamadıysan, bu sayfalar elini bırakmadan eşlik edecek. Başkasının onayını bekle- meyen, kendi ışığını çoğaltan bir hayata geçmek için.
"Kalbimi geri aldım; şimdi onu hayata veriyorum ölçülü, saygılı, özenli. Işığım bende kalsın.”
Başakça...
