Kalem… Mukaddes Kitabımız’da geçen mübarek kelime… “İlmi kitapla bağlayınız” buyuruyor Peygamber-i Zîşan. Söz uçar, yazı kalır, denilmiştir. Sözü ebedîleştirmenin vasıtasıdır kalem... Bilim, kültür, sanat ve edebiyatın simgesi olan kalem… Sohbet, medeniyetimizin olmazsa olmazlarından. İslâm, bir sohbet medeniyetidir aynı zamanda. Peygamberlerin, ilim ve fikir adamlarının, tasavvuf erbâbının sürekli kullandığı bir tebliğ ve telkin aracı… Edebiyat dünyamızın olgun kalemlerinin vazgeçemeyeceği bir yol. Deneme de içe ve dışa doğru bir tür sohbet (musâhabe) sayılsa yeridir. Yazarımız, Bir Yaşama Biçimi Edebiyat ve Denemeyi Deneme’den sonra bu üçüncü deneme kitabında kırk yıllık eğitimciliğinin ve elli yıllık kalem tecrübesinin sağladığı birikimle, kitaplar, müellifler, kültür-sanat-edebiyat adamlarıyla, şâir ve yazarlarla, kavram, konu ve olgularla ilgili düşünce ve duygularını, tespit ve izlenimlerini deneme, sohbet, makale, inceleme, mensur şiir vb. kalıplara döküyor, kara kalemiyle ak kâğıt üstüne aktarıyor. Bunlara, kalemle kâğıt, kâğıtla insan arasında yapılan sohbetler de denemez mi? Karacaoğlan: “Ak elleri kalem tutar / Yazar Elif Elif diye” diyor. Edebiyat, tıpkı hayat gibi uzun bir yoldur, ince bir sanattır. Bir güzel sanat… Sözü Elif gibi doğru, ince, zarif ve güzel söylemek gerek. Elif’e bağlı kalem sohbetlerini dinlemek gerek…
