Posterler, çiçekler, çizimler, takım cetveller, cihazlar, renkli kağıtlar, parça oyuncaklar, kablolar, kurdeleler, kitaplar… Neredeyse bütün her şey yarın için hazırdı. Kardelen, mutlaka erkenden kalkıp yarın arkadaşlarıyla birlikte okulda olmalıydı. Evdeki bütün telefonları toplayıp hepsinin alarmını kurdu. Yarınki etkinlikleri asla kaçırmak istemiyordu. Aylarca hayalini kurduğu o heyecanlı açılış ilk defa okullarında gerçekleşecekti. Sadece bir gece kalmıştı ve Kardelen biliyordu, yarın olduğunda sanki bütün bir okul, mahalle adeta yeni bir döneme geçecek, çağ atlayacaklardı. Yatmak için hazırlandı. Yavaşça yorganı kaldırdı, kıvrılıp yattı yatağına. Sağına dönüyor, soluna dönüyor uyuyamıyordu. Yorganı kafasına çekiyor olmuyordu. Yorgana sarılıyor uyku arkadaşı gibi, olmuyor, uyuyamıyordu. Kardelen uyuyamazsa erken kalkamayıp okula gidemeyeceğini düşündü. Uyumak için çitten atlayan tavukları saydı, koyunları saydı, zürafaları saydı, en son kedileri sayarken yavaşça kendini uykunun kollarına bıraktı. Birden çalan köpek, köstebek, kelebek ve dümbelek sesiyle uyandı. Sırasıyla bütün alarmları kapattı. Pencereye doğru yöneldi, perdeyi açtı, dışarıya baktı...