Babamın Şarkısı
Kuyu ve Sarkaç
Tanimli ve Mutlak Hüzünler
Babamın Şarkısı
Çocukluk, taşra halleri: yıkık duvarlardan atlayan kazağı üzerine kısa gelen çocuklar, kulağına iğde çiçeği takan bitirim delikanlılar, vosvos arabalar, balkonda çamaşır seren, komşuya sepet sarkıtan kadınların sesleri, fonda daima Müslüm çalan semt kahveleri, Anadolu’dan sahici insan manzaraları… Kısacası herkesi içine alan bizden bir kitap...
Kuyu ve Şarkaç
Kurgu öykülerin usta ismi olan Edgar Allan Poe, ürettiği eserlerle edebiyat tarihine şüphesiz damga vurmuş bir isim. Gotik edebiyatın usta kalemi olarak anılıyor olsa da onu tek bir türle bağdaştırmak olanaksız. Poe’nun korku öykülerini daha önce benzerine rastlanmamış şekilde kaleme almış oluşu ne denli önemliyse yazdıklarıyla polisiye, bilimkurgu ve fantastik gibi türlere ilham kaynağı oluşu da en az onun kadar önemlidir. Yazdığı kurgu öyküleri, yazanın adına bakmaksızın Poe’nun yazdığını anlayabileceğiniz bir dizi öyküyü okuyabileceğiniz Kuyu ve Sarkaç, yazarın gizemli dünyasının içinde bir yolculuğa çıkıyorsunuz.
Tanımlı ve Mutlak Hüzünler
Öykülerin büyük çoğunluğu 90’larda Anadolu şehirlerinde geçiyor. Fonda Azer Bülbül, Müslüm, Ferdi, İbrahim Tatlıses, Cengiz Kurtoğlu müzikleri eksik olmuyor. Bir yandan da Mevdudi, Şeriati, Witgenştayn, Fuko…
Mevdudi, Şeriati okuyan, İslam devrimine inanan gençler, bütün çelişkileri, açmazlarıyla birlikte dönemin dava retoriği yer yer muzip bir dille öne çıkarılıyor.
Türkiye’nin bütün sokaklarına ithaf edilen kitapta Hasan Harmancı, Şeker - Tekke’den dünyaya doğru hareket eden bir hikâye treninden sesleniyor bize. Trenin içinde bir o yana bir bu yana doğru dönen, salınan, yediği her kırbaç darbesiyle yalpalayan, hızlanan, yazarın deyimiyle “bir sohbet topacı” dönüp duruyor. İçtenlikle ve içerden anlatılan her hikâye gibi alabildiğine tanıdık, içtenlikle ve içerden anlatılan her hikâye gibi evrensel metinler bunlar.
