Türkiye-Japonya alanında faaliyet gösteren, kendi konusunda uzman kişiler, çevirmenler, güzel sanatlar alanındaki sanatçılar, yazarlar, akademisyenler, bu dünyada hikayesi olan kişiler bir araya geldik, “profesyonellerin gönül işi” olarak bu kitapları oluşturduk. Tüm bu çalışmalar “Biz hepimiz bir arada olduğumuz için var oluyor.” Kotodama İstanbul ruhunu “kokorozashi 志” olarak anlatmak mümkün. Biz istediğimiz, hayal ettiğimiz, gönül verdiğimiz için gerçek oluyor.
Kotodama İstanbul 2 kitabındaki ilk sunuş yazısını Tsukiko WATARI YAMADA kaleme aldı. Türk-Japon ilişkilerinin başlangıcındaki önemli isimlerden YAMADA Torajirō’nun torunu. Büyükbabasından kendilerine miras kalan Türkiye sevgisini büyük bir içtenlikle anlatıyor. Bugün Türkiye-Japonya alanında yaptığı faaliyetlerden ve gelecek için planlarından bahsediyor. Yazısında paylaştığı 1975 tarihli iki fotoğraf, tıpkı yazısı gibi geçmişi bugünle bağlıyor.
Film yönetmeni Hayriye SAVAŞÇIOĞLU sunuş yazısında, meraklı araştırmasıyla peşinden gittiği için, bize aşikar olan, Heimei-maru’nun hikayesinin bilinen ve bilinmeyen yönlerini anlatıyor. Filmden kareler de var yazının sonunda. Kalplerinize dokunacak bir hikaye… Hep birlikte hatırlamak için.
Noriko SHIRAHASE, 2015 yılında Kotodama İstanbul kitaplarının logosunu roma-ji, kanji ve hiragana olarak, Japon kaligrafisiyle oluşturdu. Bunlardan birini kitabımızın kapağında başlık olarak kullanıyoruz. Kanji olan çalışması ise, yazılarda yer alan profil fotoğraflarında bizimle birlikte.
Kotodama İstanbul 2 kitabının Türkçe kapağındaki görsel Japon sanatçı Yukiko FUTAMURA’nın eseri. Murasaki Shikibu’yu resmetmiş. Sanatçının hikayesi ve kapağın hikayesini, Ogura projesi için yaptığı eserlerin görsellerini bu yazısında bulabilirsiniz.
Kotodama İstanbul 2 kitabının Japonca kapağında minyatür sanatçısı Ebru YALKIN’ın eseri var. Adı gibi Kotodama’ya bir hediye.
Bugün Türkiye’de Japonoloji alanında çalışmalar yapan pek çok kişinin Japonca öğretmeni olmuş, Kahoru NIIBE SANCAR Türkiye macerasından kesitler… İçten anlatımıyla, Kotodama İstanbul 2 kitabının gülümseten yazısı olarak yer alıyor. Kalplerinize iyilik versin.
1893’te oluşturulmuş Türkçe-Japonca-Fransızca üç dilli bir sözlük olduğunu duymuş muydunuz? Peki Mustafa Asım Efendi’yi tanıyor musunuz? Mecmua-ı Lügat adındaki bu sözlük olasılıkla tek nüsha ve el yazması olarak oluşturulmuş. Bu eseri Türkiye’de Japonya çalışmalarının başlangıcı olarak görmek de, eğitim, çeviri başta olmak üzere pek çok alanda bir ilk olarak tanımlamak da mümkün. Japonoloji ve Türkoloji alanında çalışmaları olan akademisyen Zeynep GENÇER BALOĞLU’nun yazısında tüm bunların hikayesi yer alıyor.
Kushimoto Belediye başkanının Ertuğrul Şehitleri Anıtı’nı bizzat temizlediği haberi gözünüze çarpmış mıydı? Ya Kültür ve Turizm Bakanlığı Bröveli rehberinin bu haberle Japon televizyonlarına çıkışı? Yazarının sözleriyle ömürlük anılar fotoğraflarıyla birlikte bu satırlarda bizlere ulaşıyor… Alper BULUTTEKİN’in yazısı.
2012-2015 yılları arasında İstanbul’da, Japon kurumu Jetro’da, Türkiye’de yatırım yapmayı planlayan Japon şirketlerine danışmanlık yapmış olan Ryōsuke USHIDA’nın Türk-Japon iş dünyasına yönelik düşünceleri… Türk-Japon dünyasındaki herkese farklı kültürlerdeki ilişkiler konusunda yol gösterebilecek notlar.
Ortaköy’de Japon-Türk etkileşiminde seramikler yapıldığını biliyor muydunuz? Ne güzel sürprizlerle dolusun İstanbul! Seramik sanatçısı Yasemin YEMİŞÇİ KIBRISLI’nın kendi sözlerinden sanat ve Japonya hikayesi, eserlerinden örneklerin yer aldığı fotoğraflarla. Ogura projesi için yaptığı seramik heykelin de görseli var yazısının sonunda.
Bir Japon resmini, Morikage’nin Akşam Sefası adlı eserini, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde Japonya üzerine dersler veren Erhan ÖZIŞIKLI ile birlikte okuyalım. Batı ve Doğu algısının farkları üzerine de düşünmenizi sağlayacak bir yazı
İstanbul insanın kendisine dair olasılıkları, yeniden yeniden keşfedebildiği bir şehir. Kokufu San için de öyle olmuş… Farklı alanlarda çeviriler yapan, Kotodama İstanbul Çeviri Serisinin ilk kitabının çevirmeni olan Nanao KOKUFU’nun İstanbul’da koto müziğini tekrar keşfetmesinin öyküsü.
Japon sinema tarihinin izinden gidenler için, Onur ATAOĞLU’nun Japon sinemasının altın dönemini ele aldığı yazısı, özel bir çalışma. Yazı sonundaki film listesiyle de, bir başvuru kaynağı hatta bir izleme listesi niteliği de taşıyor.
Türkiye’yi konu eden kitaplar yazan Japon yazar Etsuko SHINDŌ’nun, Türk-Japon dünyasında önemli faaliyetler yapmış olan Serap Can’la arkadaşlığının hikayesi. Kalplerinize dokunacak, çok özel bir yazı.
Pınar BOZTEPE MUTLU, Japon fotoğrafçılığı üzerine çalışmaları olan bir akademisyen. Bu yazısında ünlü Japon fotoğrafçı Nishino ve diorama maps serisi ele alınıyor. Bir fotoğrafçı şehrin sokaklarını dolaşıyor. Yüzlerce fotoğraf çekiyor. Sonra bu fotoğraflardan yaptığı kolajla devasa bir şehir haritası oluşturuyor. Yazıda yürümek ve sanatsal esin ilintisi üzerinden bu konu inceleniyor. Fotoğraf sanatçısı Nishono’nun yazara verdiği izinle, bu fotoğraflarından örnekler de yazıda yer alıyor.
2005 yılında Türkiye’de bir manga yarışması yapıldığını biliyor muydunuz? Peki kazananlar bugün ne yapıyor? Keyifli bir yazı sizi bekliyor. Can AKALIN’ın yazısı.
Çocukluğumuzdaki Ayşegül kitaplarını hatırlatıyor, Sevgili Ayşegül Itō’nun Japonya’da yaşadıkları. Bu kitapta Kushimoto hatıralarını anlatıyor.
İstanbul’da yaşayan, Waka MATSUI, gördüklerini karikatürle aktarıyor ve sosyal medya hesabı üzerinden paylaşıyor. Bu çizim tarzını bu sefer Japon edebiyatının ünlü eseri Ogura Hyakunin Isshu şiirlerinden birine uygulamış. Eserin görseli ve kısa hikayesi.
Bir siyaset bilimi uzmanının gözünden Japonya’da gastronomi üzerine… Yemek, sadece yemek midir? Merin Sever’in yazısı.
Japonya turları da yapan fotoğrafçı Teoman Cimit’in Japonya fotoğrafları sergisi, Türkiye’de ilk pandemi vakası açıklanmadan önce, İstanbul’da açıldı. Ardından tüm dünya gibi Türkiye’deki yaşamlarımız da değişti. Bu sergiden kareler ve notları yazıda bulabilirsiniz.
