Türkiye-Japonya alanında faaliyet gösteren, kendi konusunda uzman kişiler, çevirmenler, güzel sanatlar alanındaki sanatçılar, yazarlar, akademisyenler, bu dünyada hikayesi olan kişiler bir araya geldik, “profesyonellerin gönül işi” olarak bu kitapları oluşturduk. Tüm bu çalışmalar “Biz hepimiz bir arada olduğumuz için var oluyor.” Kotodama İstanbul ruhunu “kokorozashi 志” olarak anlatmak mümkün. Biz istediğimiz, hayal ettiğimiz, gönül verdiğimiz için gerçek oluyor.
Kotodama İstanbul Kokorzashi 3 kitabındaki ilk sunuş yazısını Türkiye’yi konu eden pek çok kitabın yazarı Etsuko SHİNDŌ yazdı.
İkinci sunuş yazısı Arkeoloji Müzeleri eski müdürü Dr. Alpay PASINLI’nin. Japonya’ya dair anılar… Prens Mikasa’nın müze ziyaretinden Tsukuba Expo 85 Fuarı”na… Bu anılarından kıymetli fotoğraflarle birlikte daha pek çok şey geçmişten günümüze ulaşıyor.
Noriko SHIRAHASE, 2015 yılında Kotodama İstanbul kitaplarının logosunu roma-ji, kanji ve hiragana olarak, Japon kaligrafisiyle oluşturdu. Bunlardan birini kitabımızın kapağında başlık olarak kullanıyoruz. Kanji olan çalışması ise, yazılarda yer alan profil fotoğraflarında bizimle birlikte.
Türk-Japon etkileşiminde etkileyici eserleri olan Japon ebru sanatçısı Miki OSHITA’nın Kotodama İstanbul Kokorozashi Türkçe kapağının hikayesi kapak yazıları kısmnda yer alıyor.
Ayşegül KALAYCIOĞLU, Ogura projesi kapsamında oluşturduğu ve Kotodama İstanbul Kokorozashi 3 kitabının Japonca kapağında yer alan eserinin hikayesini etkileyici bir üslupla anlatıyor.
Kotodama İstanbul Kokorozashi 3 kitabının gülümseten yazısı Mayu TSUKUI’den. Sevgili Mayu, o sırada misafir araştırmacı olarak Türkiye’de bulunan Türkolog ablasını ziyarete İstanbul’a geliyor. Eğlenceli bir yemek ve İstanbul hikayesi…. Dilerim sizin yüzünüze de aynı gülümsemeyi verir.
Japon sanatı alanında çalışmaları olan ve dersler veren Erhan ÖZIŞIKLI, Tanizaki’nin “Gölge”sine itiraz ediyor, Batı dünyasında gölgelerden keyif alma eğilimi olmadığına dair savına karşı” çıkarak “Batı sanatındaki chiaroscuro [açık koyu] tekniği merkez”inde konuyu tartışıyor.
Bir Türk kızının yolu Japonya’da küçük bir kasabada bir Budist rahibi ve ailesiyle kesişiyor. Şeyda KARADAP’ın hikayesi.
Sabahattin Ali’nin “Kürk Mantolu Madonna” eserini de Japoncaya kazandırmış olan, çevirmen Yukie MASHIMA’nın bu işi yapmak isteyenlere de örnek olacak deneyimleri.
Minyatür sanatçısı Ebru YALKIN’ın Japonya hikayesi: Yetiştirdiği Japon öğrencilerden, Japonya sergisine, Japon gazetesinde yer alan eserine kadar anılar ve sanatı…
Keiichirō ISHII, Nazım Hikmet’in eserlerini Türkçeden Japoncaya kazandırıyor. Yazısında daha önce Rusçadan Japoncaya kazandırılmış eserleri de konu ederek Türkçeden çevirinin önemini ve Nazım Hikmet’in Japonya’da alımlanmasına dair görüşlerini oraya koyuyor.
Midori IISHIDA Japonya’da Türk oyasını tanıtıyor ve sanata dönüştürüyor. Bu yazıda bu deneyimlerini bulabilirsiniz.
Güzel sanatlar alanında akademisyen olan Rukiye DERDİYOK’un yazısı. Mangalara bir de bu açıdan bakalım. Tezini mangalarda cinsiyetçilik üzerine yapan yazardan, bilimsel çalışmaları odağında kapsamlı bir analiz.
Ryōko ASANO, Türkiye’de bir ilk olan TRT Japonca masasındaki çalışmalarını anlatıyor.
Chieko ADACHI pek çok Türkiye’de çeviri, müzik, resimi Japon sanatları gibi geniş bir yelpazede çalışmalar yapıyor. Ayını zaman da bir Japon iç mimarı. Bu yazısında Kula evlerini ele alıyor.
Eski ve Klasik Japon kadınedebiyatı üzerinde çalışmaları olan Esin Esen, bu yazısında Japon kadın edebiyatında pek bilinmeyen ukaremeleri anlatıyor.
Çocukluğumuzdaki Ayşegül kitaplarını hatırlatıyor, Sevgili Ayşegül Itō’nun Japonya’da yaşadıkları. Bu kitapta Japonya’da bir adadaki yaşantısını anlatıyor.
Bergamalı Galenos’u biliyor musunuz? Peki günümüzde, Türkiye-Japonya arasında bir bağ kurduğunu? eğitimini dört ayrı üniversitede Kimya, Beslenme, Tıp alanlarında Kaori GOTŌ’nun yazısı.
Bu satırları yazdığında üniversitede Japonca hazırlık sınıfında olan Ali Emre AZGIN’ın Japonoloji dünyasındaki geleceğini görme merakıyla yazısına kitaplarda yer veriyoruz.
