İslam kadına öyle bir değer atfetti ki onu yerin altına diri diri toprağa gömülmekten melekler üstü bir seviyeye taşıdı. Bırakınız öz yurtlarında garip kalmayı, öz hanelerinde dahi parya muamelesi gören, fikri sorulmaya tenezzül edilmeyen, bazı toplumlarda ruhunun olup olmadığı sorgulanacak kadar içtimai hayattan tecrit edilen, çoğuna göre şeytanın yeryüzündeki temsilcileri olarak hor ve hakir görülen, hatta ve hatta günümüzde dahi bazı kendini onlardan daha akıllı zannedenlerin “saçı uzun aklı kısa” diye istihkar (hor görme, aşağılama) ettikleri bu müstesna varlığı İslam, erkekle eşit kılmış ve hatta takva yönünden belki de erkeği geride bırakacak bir statüye yükseltmiştir. Bu, kız çocuklarının utanç vesilesi sayıldığı, aşağılandığı, hiçbir haklarının olmadığı ve isimlerinin dahi anılamadığı meclislerde, kızı Fatıma (r. anh.) geldiği zaman ayağa kalkıp, O’nu (r. anh.) kapıda karşılayan ve mübarek cübbesini çıkarıp kızının altına minder gibi seren ve kendi yerine oturtan, gittiği zaman da kapıya kadar uğurlayan, torunu Ümame’yi mescitte namaz kıldırırken, rüku ve secdeye gittiği esnada kucağından indirip kıyama kalkarken tekrar kucağına alan İslam Peygamberi’nin (sallallahu aleyhi ve sellem) en büyük bir inkılabı ve cahiliyenin bu köhne zihniyet ve âdetine indirilmiş en büyük bir darbesiydi. Söyler misiniz bana, İslam; ferdi, ailevi, içtimai, fikri, siyasi, ilmi, iktisadi, hukuki, ahlaki ve askeri alanda, tüm dünyanın gidişatını ters yüz eden sayısız inkılapların hiçbirine imza atmayıp sadece kadına insanca ve onurluca bir yaşam hakkı vermekle, onları tezyif, tahkir ve istihkar edilmekten kurtarmakla en büyük bir inkılabı sağlamış olmadı mı? “Dayına gideceksin” diye süslendirilip toprağa diri diri gömülmek üzere götürülen kız çocuklarının kurtarılıp layık oldukları en mualla seviyeye yükseltmesi dahi topyekûn dünya kadınlığı adına başlı başına en büyük bir insanlık girişimi değil midir?
