Bürokrasinin hantallığı, bürokratların işgüzarlığı, kırtasiyecilik, kimi zaman yönetimin halka yabancılaşması, siyasal istikrarsızlıklar, alınan kararlarda ve yapılan eylem ve işlemlerdeki isabetsizlikler, bütün bunların sonunda çıkış noktası olarak, sorunları çözme yöntemi olarak rüşvet, zimmet, irtikap, ihtilas, politik kayırmacılık, eş, dost, akraba kollamacılığının belli zeminlerde meşruiyet kazanmasına yol açmaktadır.Halkın, çoğu kez hak ve ödevlerini dahi bilmediği, kamu yönetimi ile ilişkilerinde yasaların kendisine tanıdığı haklarını bile kullanamadığı, kendi bilgisizliğinin faturasını çoğu kez “ilgilenmiyorlar, başlarından savıyorlar” diye yönetime çıkardığı ülkemizde; memurların şu veya bu yöntemle ve sebeple görevlerini ihmalleri ve kötüye kullanmaları durumunda vatandaşla sistem arasındaki ayrılık giderek bir güvensizliğe, hatta sisteme karşı tehdide dönüşmektedir. Sorunların ağırlığı bir taraftan vatandaşla yönetimi karşı karşıya getirirken diğer yandan da sorunları halletmek için başvurulan kimi yasal olmayan yolların geçerliliğini pekiştirmektedir. Bu kısır döngünün sonuçta nerelere varacağını kestirmek zordur. Demokratik devlet, vatandaşlarının yönetime her alanda ve her aşamada, sınırlama getirmeksizin katılmasına yol ve imkân veren; kişi hak ve özgürlüklerinin teminatı olan devlettir. Halkın hizmetindeki kamu görevlilerinin böyle bir katılımdan rahatsız olması söz konusu olamaz. Temel hedefi kişilerin hak ve özgürlüklerinin gerçekleştirilmesi, adil, hukuk düzeninin temini, vatandaşlarının güveninin tesisi olan modern devletin, sorunlar karşısında kullandığı güzel, tutarlı yöntemlerden biri olan kamu hakemi/ombudsman uygulamasının (adı ister halk avukatı, ister, kamu hakemi, ister parlamento komiseri, isterse cumhuriyet arabulucusu veya başka bir isim olsun) en kısa zamanda Türkiye için de uygulanabilir zeminlerinin oluşturulması gerekmektedir.
