İnsan ne zaman bilmeye çalışır veya insan bir şeyi bildiğini ne zaman bilir? Bilmediğinin idrakinde olan insan, bilmenin yolunda gitmek ister. Eskiler buna “hikmet”, “irfan” veya “bilgelik sevgisi” demişlerdir. Bu yolu sonuna kadar yürüyebilen çıkmamıştır. Yolun sonunu gördüğünü iddia eden olabilir, ancak bunun hiçbir geçerliliği yoktur. Şiire gelirsek eğer, şiir bize şuuru hatırlatan bir kavram olmalıdır. İçerisinden şuurun çıkarıldığı duygu, sevgi, eğitim, bilinç veya herhangi başka bir unsur, mânâsız kalmaktadır. Kimileri bu söylemi de eleştirebilir. Olabilir, eleştirebilirler; ancak şiirin şuurdan ve sanatsal bir reaksiyondan kopuk olması düşünülemez.