“Delirmek bazen gerçekliğe verilebilecek en uygun tepkidir.” Philip K. Dick
Bir süredir yazıp kenara koyduğum öyküleri ilk okuduğumda dikkatimi çeken nokta, bir reddediş biçimi olarak deliliği, yabancılaşmayı ve gerçeküstü figürlere dönüşmeyi ele aldıgımı farkettim. Ana karakterlerinin korku, fantastik gibi türlerde rastlanan figürler olmasıyla gerçeküstülük yakaladıkları, diğer birkaç öyküde ise sistemin dışında kalmış sıradan karakterler üzerinden ilerlemesi aslında hepsinin ortak bir derdi olduğunu fark ettirdi. Tüm bu karakterlerin ortak paydaları gerçeküstü veya gerçekliğin dışında olmalarıyla bir şekilde sistemin dışında kalmaları veya konum almalarıydı. Normalin hâkim olduğu ve “akıllıların” yönettiği yerkürenin gitgide kötüye yol aldığına tanık olduğumuz günümüzde, Pelteğin Hazinesi; gerçekliği, gerçeküstülükle kara komedi ve bazen de dramatik şekilde sorguluyor.