Remzi Oğuz Arık 19. yüzyılın sonlarında Kozan’ın Kabaktepe köyünde dünyaya geldi. Çocuk yaşta Selanik’in elden çıkışına şahit oldu. İşkodra kuşatmasını bizzat yaşadı. Bu iki olayın onun çocuk vicdanında ve millî gururunda derin izler bıraktığı düşünülür. İşkodra’nın teslim olmasıyla kentteki sivillerle birlikte İstanbul’a geldi. Burada Mehmet Emin Yurdakul ile tanıştı. O yıllarda Türkçülüğün merkezi konumundaki Türk Ocağı’na devam eden Arık ta önce Turancı rüzgârın etkisinde kaldı. Zamanla daha gerçekçi bir zemine oturan çizgide Türk milliyetçiliği idealini tüm benliğiyle benimseyen Arık, çok istediği halde Çanakkale muharebelerine katılamamış olsa da tüm ömrü boyunca tıpkı bir cephedeymiş gibi ülkesi ve milleti için didinip durdu.
Darü’l-Fünûn’da felsefe eğitimi aldı. Türkiye Cumhuriyeti’nin yurt dışına eğitim için gönderdiği gençlerden birisi olarak Fransa’da arkeoloji ve sanat tarihi öğrenimi gördü. Yurda döndükten sonra ülkenin ilk eğitimli arkeoloğu olarak özellikle Orta Anadolu’da bir dizi arkeolojik kazı ve sondaj gerçekleştirdi. Bunlardan Alacahöyük kazısı hem kazı tekniği ve yöntemi hem de elde edilen bulguları içeren kitabıyla çok ses getirdi.
Yurt dışına gitmeden önce İstanbul ve Adana’da öğretmenlik yapan Arık, Bir süre Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi ile İlahiyat Fakültesinde profesörlük yaptı. Sonra siyasete atılarak Demokrat Parti’den milletvekili seçildi. Arkasından Türkiye Köylü Partisi’ni kurucu genel başkanlığını yaptı.
Bir koltuğa çok sayıda karpuz sığdıran Arık, Gökalp’ten sonra Türk milliyetçiliği fikrinin ikinci büyük temsilcisi olarak kabul edilir. Galiba bundan dolayı onun öğretmen, terbiyeci (mürebbi), yol gösterici (mürşit), edip, arkeolog, sanat tarihçi, müzeci ve bilim adamı yönleri biraz arka planda kalmıştır.
