“…Şahane bir deniz kokusu alıyorum. Kumru kuşları hiç durmadan ötüyor, sanki serçelerle yarışıyor. Babaannemi hatırlatıyor bana. Gözümde hep bir yaş eski çocukluk anılarım… Ağlıyorum sanmayın, hüzünleniyorum ne güzeldi diye. Bana verdikleri deneyimlere gülümsüyorum artık. Benim her anıma eşlik etmiş yıllar boyu bir baykuş. Şimdi sesini duyunca kalbimde bir neşe var. Bana hep yanındayım diyen bir ruh o.
İnsanların hızla yürümeleri ne ilginç. Bir yerden bir yere hızla ulaşmak için çaba sanki. Hep bir aceleleri var. Hayatta anlayarak yaşamak ve tat almak için çok mu kısa diye düşünüyorum. “Boş ver!” dedim kendi kendime. “Sen her anını ayrı güzellikte yaşa.” Bir ihtimal var aklımda, bu yaşadıklarımız başka bir âlemin ön çalışması olabilir mi diye. Şimdi gelecekse yeni bir yaşam bu deneyimlerle, “Çok güzel oldu, oh!” diyorum. Çok teşekkür ediyorum bugüne.
Bir yudum suyu huzurla içebilmektir hayat. Sade ve keyifli yaşanınca anlam bulur.”
Kendi yolunda yürümenin hızlı planlarını yapalım ister misiniz? Biz bir yola çıkmak isteriz ama yol bize görünmez olur. Birçok fikir olur ama her şey birden karışmaya başlar. Çok düşünüyorum ama çözüm yolunu bulamıyorum dersiniz. Bir şeyler değişmelidir ama bir karar veremezsiniz. Bir insan nasıl karar verir değişime? Ben taşlı yollarımı anlatayım, siz kendi kararınızı verin.
Büyük değişimlerin küçük adımlarla başladığı bu yolda kalbimizdeki nuru uyandırma zamanı…
