Bir militan onurunun bilinciyle, bilincini bilekleriyle düzenler, o bir toplumcu yönetmendir, oturduğu binaya dinamit koyarken de. Güneşin geceyi acımasız bir kızgınlıkla yaktığını hissettiğiniz gün, siz de bir militansınız ve güneş, bin yıldır bu toprakların gecelerini kızgınlıkla yakıyor.
Erkeğin kaburga kemiğinden yaratıp kadına dokunmadığı gibi Tanrı, yazarlar, dokunmadıkları kelimelerle tanışmak istiyorlar, boşuna. Birbirinin içinden cansız bir sessizlikle geçip hey ya mola, ruh kazanan kelimeler, artık tek başına ölemez. Gerisi boşuna uğraştır, bütün kelimeler, karşı yönden gelen iki yük treni gibi çarpışırlar, lüzumsuz yüzlerce kaza işte. Hiçbir kelime hazırlıksız değildi, o derinlikte, o hâlde, bu kelimelerin kemiklerini bulmam lazım.
Mutlu haberlerim de var, bir çift çorap yıkanmış, katlanmış, öyle duru bir sabunla ki hiçbir zaman çıldırmayacağız. Bir sigara içsem. Dünyanın yasaları, balkonun demir parmaklıkları! Yol gösterin, sabaha ne taraftan geçeceğiz. Balkona çıkmadan, barikat kurmalı bir daha. Betona akıyorum, aşağıya, yerde iki ekşi erik. Döne, şimdi, derin soğutucusunda yengeç gibi uyuyor olmalı.
Kargalar açık pencerelerden girer; saat, bilezik, mücevher çalardı. Değerli bir şeydi çalınan, bunu anlayabiliyor insan ama bir de açık pencerelerden
girip sabun çalardı kargalar; bunu bilebilecek miyiz: Neden kargalar sabun çalardı?
