İndellahda iyiniz, müttekî olanlardır,
Onlar Allah katında, gerçek evliyâlardır.
Onlar harâmı bilmez, şüpheliden sakınır,
Kalbleri takva ile, ihlâsla dolanlardır.
Zâhirde insandırlar, bâtında melek gibi,
Nefisleri var iken, ona uymayanlardır.
Her işte Hakla olmak ve ahlâk-ı hamîde,
Onların vasıfları, işleri hep tâatdır.
Kanatları yok ama, ma’nevi semâlarda,
Muhabbetle zevk ile, şevkle dolaşanlardır.
Tevbe, inâbe, sabır, tevekkül teslim ehli,
Dünyayı ve ehlini, bir pula satanlardır.
Kulluk alınlarında, parlar güneş misâli,
Pazarda az bulunan, değerli aynalardır.
Takvâ, verâ sâhibi, hep ibretle bakarlar,
Dünyanın hakimleri, sen dersin ki onlardır.
Evet, onlar onlardır, gayrisi mâlayâni,
Takvâsız kişi ölü, takva sahibi candır.
Her kişinin sevdiği, kendine güzel gelir,
Ama hakiki güzel, her haliyle bunlardır.
Bunların muradları, hep Allaha kavuşmak,
Hakta vuslat arzusu, kat be kat bunlaradır.
İşbu takvâ ehlinin, sevgisi câna candır,
İbâdetten yüksektir, belki gerçek imândır.
Müceddidî, Hâlidî, yolunun büyükleri,
İhlâsı ve takvası, daha çok olanlardır.
Bu idrakten bir zerre, tadan Süleyman der ki,
İnsan takvâsı kadar, hakikatte insandır.
