Gerger, Kitabın Önsözünde şunları söylüyor: Türkiye’nin en büyük ve en önemli davâsı Eğitim (Maarif) davasıdır. Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’in ilk emri; “oku” diye başladığı gibi, “(Habibim) de ki, hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” (Zümer Suresi, 9), “Rabbim, ilmimi arttır” (Taha Suresi, 114) âyetleriyle Müslümanlar ilme ve öğrenmeye teşvik edilmiş, İslâm Peygamberi Hz. Muhammed (s.a.v); “İlim öğrenmek, kadın-erkek her Müslümana farzdır.” “Ben bir Muallim (Öğretmen) olarak gönderildim” (İbn-i Mâce, Sünen) buyurarak, “Eğitim- Öğretim”in önemine ve vazgeçilmezliğine işaret etmiştir. Medine’ye Hicret’ten sonra “Mescid-i Nebevi”yi inşa eden Hz.
Peygamber (s.a.v), Mescid’in kuzey bölümüne “Suffe” adını verdiği İlk İslâm Üniversitesi’ni kurmuş, sayıları 80 ile 400 arasında değişen Sahabe Öğrencilere İlk Muallim (Öğretmen, Müderris) olarak ders vermiş, onları birer Öğretmen olarak yetiştirmiştir… “Büyük Eğitimcilerimizden, Muallim, Müderris, Başyazar, Mütefekkir, Milletvekili, İslâm ve İstiklâl Marşı Şairimiz Mehmed Âkif Ersoy, Eğitimin önemine şöyle işaret ediyor: “Bizi kurtaracak yegane çare Maarif (Eğitim)’tir. Maarif-i sahiha (doğru eğitim), Maarif-i hakikiye (gerçek eğitim)’dir… Maarif, maarif!.. Bizim için başka çare yok; eğer yaşamak istersek her şeyden evvel maarife sarılmalıyız. Dünya da maarifle, din de maarifle, ahiret de maarifle… Hepsi, her şey maarifle kaim. Bizim dinin cehalete tahammülü yok, cahiller eline geçince mahvolur.” (Fatih Camii Vaazı, Sebilü’r-Reşad Gazetesi,7 Rebiü’l-evvel 1331) Üstad Mehmed Âkif Ersoy, “Safahat”ının 4. Kitabı olan Fatih Kürsüsünde, Öğretmenlerde bulunması gerekli vazgeçilmez özellikleri ise şöyle ifade etmektedir:
“ Demek ki atmalıyız ilme doğru ilk adımı,
Mahalle Mektebi’dir işte en birinci adım.
Muallim ordusu derken çekirge orduları,
Çıkarsa ortaya artık hesap edin zararı.
“Muallimim” diyen olmak gerektir imanlı,
Edepli, sonra liyakatli, sonra vicdanlı.
Bu dördü olmadan olmaz: Vazife çünkü büyük.”
Osmanlı Devleti’nde Tanzimat devrinde açılan ve zararlı etkileri görülen “Yabancı-misyoner Mektepleri (Okulları)” hakkında şunları söylüyor: “Biz ne hamiyetsiz (gayretsiz) adamlar ve ne vazifesiz babalarız ki, mevcut Mekteplerimizi işe yarar hale getirmeye, yahut yeniden esaslı müesseseler yapmaya hiç yanaşmıyoruz da geleceğimizi teşkil edecek çocuklarımızın eğitimini, o geleceğin hayalinden bile ürken bir takım yabancılara bırakıyoruz! Zengin, orta halli, züğürt elhâsıl hepimiz Mektepsizlikten, hepimiz maarifsizlikten şikâyet ediyoruz. Fakat hiçbirimiz bu derdin çaresini bulmak istemiyoruz… ” (Sırat-ı Müstakim, C. 5, no, 108, 29 Eylül 1910) Üstad Mehmed Âkif, “Öğretmenlik Mesleği”ne verdiği değeri ise şu veciz sözleriyle ifade etmektedir: “-Halkalının ilk Müdürü, ilk Hocaları oranın Ziraat Mektebi haline gelmesi için ne alın teri dökmüşlerdir? Ben orada Baytarlığa (Veterinerliğe) ait dersler okurken, ne mübarek Hocalarımız vardı, hâlâ ne iyi talebesi var!” (Mehmed Akif (2), M. Orhan Okay, Millî Eğitim, Nisan 1989, Ankara, s, 15 v.d.) Üstad Mehmed Âkif, istiklâl ve istikbâlimizin teminatı olacak gençlere de şöyle selenir:
“İhtiyar amcanı dinler misin, oğlum Nevruz?
Ne büyük söyle, ne çok söyle; yiğit işde gerek.
Lâfı bol, karnı geniş soyları taklid etme,
Sözü sağlam, özü sağlam adam ol, ırkına çek.”
“Kimse evlâdını câhil komak ister mi ayol,
Bize lâzım iki şey var: Biri mektep, biri yol.”
Saygıdeğer ve fedakâr Öğretmenlerimizin “Öğretmenlik Mesleği”ne gerekli önem verilmeli, Türkiye’nin temel direkleri olan Öğretmenlerimizin maaşları arttırılmalı ve konut ihtiyaçları acil olarak karşılanmalıdır! “Türkiye’nin Millî Eğitim Bakanları ve Eğitim Dâvâmız” adlı 2 ciltten oluşan kitabımız dört ana bölümden meydana gelmektedir. Birinci Bölümde, Millî Eğitim Bakanlığı’nın Tarihçesi, İkinci Bölümde “Türkiye’nin Millî Eğitim Bakanlarının Konuşmaları”, Üçüncü Bölümde, “Türk Basını’nında Türkiye’nin Millî Eğitim Bakanları ve Eğitim Dâvâmız”, Dördüncü Bölümde ise “T.C. Millî Eğitim Bakanları (1920-2017) başlıkları yer almaktadır. Kitabın başta Öğretmenlerimiz ve Eğitim Yöneticilerimiz, Üniversite Hocalarımız olmak üzere, Öğrencilerimize ve “Eğitim-Öğretim” (Maarif) ile uğraşan herkese faydalı olacağına inanıyorum.”
