Her insanın kendi yaşına göre özlem duyduğu yıllar vardır. O dönem, o kişi için en güzel dönemdir. Mahir için bu dönem doksanlı yıllardır. Hani günümüzde telefonun, internetin insanları esir almadığı, radyoların popülerliğini yitirmediği, Susam Sokağı'nda Edi ile Büdü’nün ünlü olduğu, Bizimkiler dizisinin sıcaklığının hissedildiği, hatta Erkan Yolaç ile Evet-Hayır yarışmasının izlenip mutlu olunduğu yıllardı. Akrabalıkların, dostlukların çıkar ilişkilerine dayanmadığı, komşuların bazen bir bardak şeker, bir tabak pirinç, bir avuç dolusu samimiyeti paylaştığı zamanlardı. İnsanların Ferdi Tayfur, Orhan Gencebay, İbrahim Tatlıses gibi sanatçıların şarkılarıyla hüzünlendiği, “Abone” şarkısıyla deli gibi dans ettiği dönemdi. En önemlisi de çocukların çocukluğunu yaşayabildiği yıllardı.