Balzac, Vadideki Zambak romanını 1835 yı-lında, 36 yaşındayken, ölümünden on beş
yıl önce kaleme almıştır. Ölümünden bir
yıl önce eşi Hanska’ya yazdığı bir mektupta, Balzac “annesinin canavarlığından” söz
eder. Ailesinin ona çizdiği eğitim yolunu izlemek istemeyen, yazar olma ve para kazanma mücadelesini özgürleşme mücadelesiyle özdeşleştiren, ömür boyu iflaslarla,
borçlarla uğraşan Balzac, bir yandan da hayatının kadınını yılmadan arayıp durmuştur.
Vadideki Zambak’ın baş kişisi ve anlatıcısı
Félix de Vandenesse, Balzac’la örtüştüğü
ölçüde, bize, Balzac’ın, küçük bir çocukken
pansiyonlarda başlayan hayat mücadelesini, arayışlarını, çalkantılarını, düş kırıklıklarını, “ölü yıllarını”, “uzun acılarını” anlatan
bir tür özyaşam öyküsü sunmaktadır.