“Biz çocukken bu ev, daha büyükmüş gibime geliyor. Zamanla küçülmüş gibi böyle bir şeyin olmayacağını biliyorum ama bu duygu sizce de garip değil mi?”
Zehra: “Çok enteresan ben de aynı şeyleri düşündüm. Bu arada ben son cümlesine bayıldım neydi o?
‘Ruhunuza yük olmasın kararlarınız.’ Çok başarılı ya. Dedemiz ne kadar da duygulu bir adammış.
Elif: “Bu işin altından ne çıkacak çok merak ediyorum. Bu kadar teşekküllü bir plan yapmış ömrünün sonlarında, ne kadar büyük bir sırrı var diye merak etmekten kendimi alamıyorum. Bir de kökler falan dedi, ben bilemiyorum. Kızılderili katliamı yapan Portekizlilere dayanmasın bizim soyağacı”