... Herkes ondan kaçıyordu. Bulaşıcı bir hastalığa müptela olmuşçasına istenmiyordu bu dünyada. Yeryüzü onca genişliğiyle dar geliyordu sanki. “Koca dünya beni kabul etmiyor.” diyordu gözyaşlarını dökerken...
...Yüzünü yıkarken aynadaki yansımasını izledi uzun uzun… Diğer çocuklardan ne farkı olduğunu anlamaya çalıştı. Kısa, dik ve kocaman delikleri olan bir burun, hafif çekik siyah gözler, esmer bir surat, düz saçlar, kalın dudaklar, dar bir alın… Kimliğini her fırsatta ele veren göstergeler bunlar mıydı acaba? Sihirli bir sözcükle diğer çocuklara benzemek istedi. Alnına yazılmış yazgısını değiştirip, diğer çocuklarınki gibi bir yazgıya geçiş yapmayı ne çok istedi o an...