İkinci Dünya Savaşı sırasında Türk dış politikasının amacı, savaşa katılmadan Türkiye'nin toprak bütünlüğünün korumak oldu. Türk politikasının yönünü çizenler, yabancı askerleri Türk sınırlarından uzak tutarken, Türk askerlerini de yabancı sınırlardan uzak tutmaya yönelmiş bir tarafsızlık siyaseti izlediler. Türk önderleri, ne bir karış toprak vermeyi ne de bir karış dha toprak edinmeyi düşünüyordu. Türkiye'yi savaşa sürükleyecek serüvenci bir polikita izlememiş, bunun yerine, bir "Müttefik" ya da "mihver" zaferine karşı ağırlıklı olarak Türkiye'nin tarafsızlığı, bu bakımdan, küçük bir devletin bağımsız bir güç olarak kendisini saldırıdan koruyup, dev ülekeler arasında bir denge öğesi olma politikasının uygulaması olmuştur.