Sanat, etkisini ve gücünü emek ve yürek isteyen sanatçılarla sürdürür. Albino Umutlar’da temiz bir dil, rahat bir anlatım var. Şiir modern bir dil kullanılarak işlenmiş.
Dedem söğüt dalıydı… tam bir dize; vefa var, sağlam duruş var, köken var, ses var, musiki var.
Albino Umutlar, şiirin alevleri gökyüzüne yükselen bir volkan patlaması, yeninin en iyisi, farklı ve taze bir soluk… Yüreği, ruhu, gözü doyuracak nitelikte.
ALBİNO UMUTLAR
Durdum durdum bekledim,
Beklettim bin yıl gölgede,
İki cümle arasında, bir yerde,
Omuzlarım yük kesiği,
Ağır, hamalın yükünce,
Bıraktım beklettiğim cümleleri,
Gülüşünle aydınlattığın aynaların kirinde.
Aklımın zifiri uğultusu,
Yankılandıkça içimde,
Çığ koptu tutamadım.
Koptu menekşe moru çığlık,
Düştü, kışın karası sulara
Soldu gülün rengi, soldu rüyası.
Albino umutlar göverdi.
Son nefes, hayıf türküsü.
Kaldı yapraksız ağaç,
Gölgeler geldi geçti,
Vazgeçsen cinayet, Vazgeçmesen intihar.
Kaçıncı kırlangıç sürüsü,
Kaçıncı urgan, yağlı ilmik
Ömür dediğin kaç mevsimdi!
Çırpınır içinde büyük bir kanat.
Yum gözlerini, avuçlarım
Salıncaklardan kalma,
Pas kokusuna yum.
Toprak, rüzgâr sensin,
Gökyüzü yine sen,
Kov izdihamını sözlerin.
Ölmedi çocuk ruhun,
Vazgeçtiklerin çocuk mezarları kalbinin.
