-Alo! Aşkları Kurtarma Timi mi? Büyük bir aşkın altında kaldım ben. Sevgilim terk etti. Ya da ben onu bıraktım, anımsamıyorum... Onu bana getirin. Hayır, beni ona götürün...
-Alo! Numaradan arıyorum ben. Çok aşığım çok. 'Size ihtiyacım yok' demek için aradım sadece...
-Alo! Neydi, ha tamam. Aşıkları Koruma Timi... Koruma değil mi? Kim koruyacak şimdi o zaman bizi? Kaçı arayalım? SMS atsak oluyor mu? 'Şu kadar kontörlük SMS atın, aşkınızı akşama kadar koruyalım kem gözlerden' diye bir şey okumuştum da... Uyduruyor muyum? Yok ya! Esas uyduruk sizsiniz.
Aşkları Kurtarma Timi, kurulmadı henüz. Ama kurulsa ne iyi olurdu... Belki böylesine telefon konuşmaları yapılırdı. Bunca yağmalanan duygular kendine gelirdi, bakımsız aşklar kendisini toparlardı. Aşk obezitesine yakalananlar, aşka aşık olanlar, daldan dala uçmaya çalışanlar umut dolardı... Aşk ve aşklar kurtulursa çünkü, peşinde olduğumuz her şeyi yakalayabileceğiz. Bu dünyayla ve insan olmakla ilgili her şey, o zaman yerli yerine oturacak... Birbirimize daha çok inanacağız. Kendimize daha çok güveneceğiz. Ayağımız toprağa daha sıkı basacak... Güne yenilenmiş bir enerjiyle başlayacağız...
Efekt: (Kapı zili) Ding dong!
-Aşkları Kurtarma Timi mi?
-Evet! İçeri buyrun...
