Ben onun sanki “ağlama duvarıyım.” Ne garip! O da benim ağlama duvarım sanki. Ben de hiç kimseyle konuşamadıklarımı onunla konuşuyorum. Ne büyük özgürlük, ne büyük rahatlık bu…
Bütün duvarları yıkıp atmıştık aramızdaki. Kendi kendimize söyleyebildiğimiz her şeyi birbirimize söyleyebiliyorduk. İşte bunu özlüyorum şimdi.
Bu yazılarda, sohbetler, anılar, benim sonradan yaptığım bazı değerlendirmeler iç içe geçmiştir. Attila İlhan’ın ve benim hayatımızda yer etmiş tanıdık yazar, düşünür, sanatçı, politikacı pek çok ünlüye bu yazılarda rastlayabilirsiniz.
İlhan Selçuk, Sevgi Erenerol, Uğur Mumcu, Aziz Abi (Aziz Nesin), Yıldız Sertel, Sina Akşin, Sadi Somuncuoğlu, Sina Aygün, Kemal Özden’den, Ankara günlerinden Sevgi Soysal, Çetin Altan, Hıncal Uluç’a; aile yakınlarından Çolpan İlhan, Sadri Alışık’dan Doğan Koloğlu, Hıfzı Topuz, Ataol Behramoğlu, Doğan Hızlan, Metin Erksan’a ve diğerlerine uzanan geniş yelpaze…