Babam, “Kış için seviniyorsunuz!” dedi. “Fakat giyeceği, ayakkabısı ve ateşi olmayan çocuklar da var. Soğuktan morarmış elleriyle okullarını ısıtıcak odunları uzun bir yoldan taşıyarak, köylere inen binlerce çocuk da var. Öğretmen ve öğrencilerin, içinde dumandan nefes alamadıkları, soğuktan titreştikleri karanlık ve çıplak mağaralar gibi, karlara gömülü yüzlerce okul var. Oradaki çocuklar, uzaktaki küçük evlerinin üzerine durmadan yağan ve yığılan bu beyaz kar parçalarına, çığlardan korkarak ürperti ile bakarlar.”