Nezih Uzel’in 1987-1993 yılları arasında yazdığı köşe yazılarından oluşan bu kitap okurlarını 1980’li yılların İstanbul’una götürüyor. Sadece kaybolan yapılar ve kaderine terk edilmiş mekânlar değil, unutulan sesler, üsluplar ve tarz-ı hayatlar da satır aralarında kendisine yer buluyor. Yazarın büyük bir gözlem gücüyle aktardığı muhitin içerisinde Refi’ Cevad Ulunay, Münevver Ayaşlı, Necmeddin Okyay veya Münir Nureddin Selçuk ile karşılaşmak; Üsküdar’da Abdullah Efendi’nin kahvesi ile Sultantepe Özbekler Tekkesi’ne uğramak mümkün…
Dersaadet’ten İstanbul’a Nezih Uzel’in bir gazeteci üslubuyla ele aldığı İstanbul’da değişen gündelik hayat, kültür ve siyaseti yeniden gündemimize getiren bir kırkambar niteliği taşıyor. Müslüman takviminin durakları, İstanbul’un tarihî yapıları, sanat hayatımız ve toplumsal bellek bu kırkambardan zamanın tozunu silkeleyerek, yeni sorular ve taze bakışlarla çıkıp gelen bazı konular…
Nezih Uzel, köşe yazarlığı mesleğinde ustası Refi’ Cevad Ulunay’dan el almıştı. İğneleyici bir dil, kıvrak bir zekâ ve sorgulayıcı bir kalem Uzel’in günlük yazılarında öne çıkıyor. Türkiye’nin Batılılaşma serüvenine eleştirel bir gözle bakan yazar, kitapta tarihi hadiseleri de zamanın ruhunu kavrayan bir dikkatle yorumluyor.
