Toplumsal ve siyasal çatışma yok olmuş, "akıl" bunalımda, eleştiri anlamını yitirmiş, entelektüeller "ne olursa olsun, uyar" söylemiyle ya iktidarın sıcak kucağına oturmuş ya da sırça köşklerine çekilmiş. Tüketimin ve anlık zevklerin tutsağı, ortak sorunlar tepkisiz, küstah ve konformist bir insan tipi yaratılıyor. Çağımız, bulanık, tembel bir genellişmiş konformizm çağına dönüşmüş...
Felsefî etkinlik, eleştirel düşünce olmadan özerk bireyler, özerk toplumun yaratıcı imgelemi olmadan da demokrasi olamayacağına göre, buyurun düşünmeye...