Aslanlar aç aç ölürken ormanda
Köpekler yer durur kuzu etini
Mecnûn
Köleler yatarken ipek yorganda
Asiller toprağa koyar başını
İmâm Şafiî
Çölün Dili adını verdiğimiz bu klasik Arap şiiri derlemesi, Arap şiirinin bilinen en eski ve güzide örneklerinden muallaka şiirleriyle başlayıp İslâm medeniyetinin birçok alanda zirvesini temsil eden Endülüs şairlerinin şiirleriyle bitmektedir. Seçkideki ilk şair İmruu’l-Kays 540 yılında, son şair er-Rundî ise 1285 yılında vefat etmiş. Bu 750 yıllık dönemde yetişmiş birbirinden değerli pek çok şairin şiirlerinden örnekleri içeren derlemede şiirlerin daha iyi anlaşılması için yazılma gerekçeleri veya hikâyeleri de anlatılmıştır. Kitapta yer alan şiirleri derleyip çeviren Mehmet Şayir’in çevirilerinin en önemli özelliğiyse kafiye ve ölçüde şiirlerin asıllarına yaklaşma çabasıdır. Şöyle ki, şiirlerin Arapça asıllarındaki redif ve kafiyeler elden geldiğince çeviriye yansıtılmaya çalışılmış ve bu hususta ciddi bir başarı sağlanmıştır. Bu anlamda çeviriler alanındaki öncülerden sayılabilir.
Öyle bir çağ ki insanları küçük
Olsa da cüsseleri öyle büyük
Adamlar tavşan ama sultan olmuş
Uyurlar ne var ki gözleri açık
Mutenebbî
Aşkı tanımazken ben şaşardım aşk ehline
Tadınca şaştım aşka hiç düşmeden ölene
Mutenebbî
Ölürsem hasretimden selam söyleyin benden
Gün ışığına benzer o güzel gün yüzlüye
