Çevirisini yaptığımız bu eser, Profesör John R. Williams'ın Heidegger felsefesinin dînî anlamını Batı Hıristiyanlığı örneğinde irdeleyerek ortaya çıkarmayı amaçlayan bir araştırmasıdır. Bu araştırma, aynı zamanda, Heidegger'le ilgili bazı yanlış anlamaları ortadan kaldırmaya katkı sağlayacak niteliktedir.
Bunların başında, onun felsefesinin teistik mi yoksa ateistik mi olduğu tartışması, dolayısıyla Heidegger'in kendisinin teist mi yoksa ateist mi olduğu sorusu gelmektedir. Bu kitap ortaya koymaktadır ki, onun felsefesi teistik değildir. Zira Heidegger dînî konularda yeterli olmadığını düşünmekte, inanma ve düşünme alanlarını birbirinden bağımsız iki farklı insanî etkinlik olarak görmekte ve bu yüzden Tanrı kavramının felsefede yerinin olmadığını savunmaktadır. Onun felsefesi, öte yandan, ateistik de değildir. Çünkü o, dînî inanç bakımından, felsefî olmayan, ilâhî bir Tanrı'nın pekâla var olabileceğini kabul etmektedir.
Metafizik ilk neden şeklinde betimlenen Tanrı'yı yadsıyan Heidegger metafizik nitelikteki önceki tanrıların geçip gittiğini ve artık var olmadıklarını ifade etmek için Nietzsche'nin ''Tanrı öldü" yargısına katılmaktadır. Ancak o, içinde bulunduğumuz zamanı "muhtaç zaman" olarak nitelemekte, metafizik karakterli olmayan bir Tanrı'nın insan hayatına geleceğini düşünmekte ve O'nunla karşılaşabilmek için ne yapılması gerektiği üzerinde durmaktadır. Bununla birlikte, o, metafizik etiketlemelerden dolayı "Tanrı" terimini kullanmakta gönülsüzdür. Onun felsefesinde "Tanrı" teriminin yerine geçebilecek en uygun terim, "Olay"dır. Heidegger, "Olay" terimini kendi îcat ettiği anlam bağlamında insan Varlığının kaynağı olan 'hakiki Varlık'ı ifade etmek için kullanmaktadır. Heidegger kendi düşüncesini iyi ifade edebilmek için "Olay" terimi gibi pek çok terim ve sözcük kullanmaktadır. 'Dasein' bunlardan bir diğeridir. Bu terim, genel anlamda, şu anda dünyada yaşamakta olan insanın varlığını ifade etmektedir.
Ne var ki, Heidegger felsefesinin merkezi teması ne teizm ne de ateizmdir, Onun asıl ilgisi, (baş harfini büyük yazdığımız) Varlık sorusuna yöneliktir. Tanrı sorusundan bağımsız olarak sorulması gereken bu soru, ona göre, felsefenin asıl sorusudur ve Batı metafiziğinde ve Hıristiyanlığında ihmal edilmiştir. Bu ihmal, Heidegger'e göre, Platon ve Aristoteles'e kadar geri gitmektedir.
Heidegger'in, Varlık sorusu bağlamında ele aldığı insan betimlemesi ile Tanrı, dil, vahiy, ölüm, şiirsel ikamet (yaşama) ve kutsal gibi konularda ortaya koyduğu görüşler onun felsefesinin dînî anlamını oluşturan önemli unsurlardır. Ancak, yazara göre, Heidegger felsefesinin dînî anlamını saptamanın en uygun zeminini, aynı zamanda Heidegger felsefesinin eksikliklerini kapatacak yeterlikte olan Amerikan din felsefesi sağlamaktadır.
