Çağımızda İslâm'a intisab edenler, Allah Resul'ünün (s.a.v.) sünnetine karşı üçe bölünmüşlerdir. Bazıları aklını mihenk tutarak aklına uymayan, fikrine ters düşen, hadislerin şerhine bakmaksızın düşünmeden, senedine ve metnine bakmadan hadisi reddederler. Nitekim hadis Kur'an'a ya da çağdaş ilme ya da tarihî vakalara terstir, derler. Bu kısmın çoğunluğu hadisi delil olarak kabul etmezler.
Bazıları da bunların tam tersini düşünürler. Bırak sahih hadisleri rivayet etmeyi, genelde vaiz ve sohbetlerinde mevzu hadisleri söylerler. “Kim bilerek üzerime iftira ederse cehennemde yerini hazırlatsın.” hadisine karşı; Efendim biz Peygamber'in üzerine iftira etmiyoruz aksine biz onun için yalan uyduruyoruz; onun dini yücelsin diye mevzu hadisleri söylüyoruz.” derler. Hâlbuki bu iki fırka da ifrat ve tefrit sapıklığı içinde yüzerler.
Sünnete en doğru yaklaşanlar şu vasıflara sahip olan üçüncü fırkadır. Birincisi, hadisin senet ve metni kesin bir şekilde ispatlanması gerekir; tabii ki bu da hadis sarrafı olan âlimlere başvurmakla olur. İkincisi, nebevi nassı iyi anlayıp hangi hadis teşri ifade eder, hangisi ifade etmez iyi tespit etmek gerekir. Aksi takdirde büyük felakete neden olur. Üçüncüsü ise, hadis, Kur'an ve İslâm'ın kat'-i kaidelerine ve ilmi gerçeklere ters olmamalıdır, aksi takdirde reddedilmeye mahkûmdur.
