Muhammed b. Yahya el-Medenî der ki: Atâ'yı işittim, şöyle diyordu: "Önceleri bir erkek bir kızı sevdiğinde, bir yıl boyunca evinin etrafında dolaşırdı bir defa gördüğünde sevincinden uçardı. Herhangi bir toplulukta karşılaştıklarında, birbirlerine sevgilerinden bahsederler, şiirler söylerlerdi. Bugün ise erkek, kadına işaret ediyor, kadın da erkeğe. Bir araya geldiklerinde ne sevgilerinden bahsediyorlar ne de birbirlerine şiirler söylüyorlar. Adam, sanki Ebu Hureyre ve arkadaşlarını nikahına şahit tutmuşçasına, rahatlıkla (nikahlı olmadığı halde) kalkıp kızın yanına gidiyor."