Bu, Pim.
Pim bir karıncayiyen.
Annesi öyle söylüyor.
Ama Pim daha yeni doğdu ve karıncanın da karıncayiyenin de ne olduğunu bilmiyor...
Karıncanın Ne Olduğunu Bilmeyen Karıncayiyen yavru bir karıncayiyenin büyürken kendini ve çevresini keşfetmesini anlatıyor. Pim daha yeni doğmuş. Annesinden süt emiyor ve hiç karınca görmemiş. Şekli nasıl, tadı nasıl bilmiyor. Aklını karıştıran şeyler var. Madem sadece süt emiyor, adı neden karıncayiyen? Karınca yemese olmaz mı? Karınca nasıl bir şey? Neden toprağın altında yaşıyorlar?.. Pim’in merak ettiği çok şey var ve büyüdükçe sorularına cevap buluyor. Üstelik büyürken sadece kendini keşfetmekle kalmıyor, karşılaştığı kendinden çok farklı yavru hayvanlarla birlikte hayatı, yaşadığı dünyayı öğreniyor.
Jill Tomlinson, çok sevilen duru, yalın diliyle bu kez kim olduğunu öğrenmek, keşfetmek isteyen bir yavruyla tanıştırıyor çocukları. Öyküsü hem eğlenceli hem de pek çok hayvanı tanıma fırsatı sunuyor. Karıncayiyenin yanı sıra yılan, fil, zürafa, kirpi gibi pek çok hayvanın ne yediğini, nerede yaşadığını, neler yapabildiğini yavruların ağzından anlatıyor. Serinin diğer öykülerinde olduğu gibi bu kitapta da hayvanları tanırken pek çok başka şey de öğreniyor çocuklar: Kendini keşfetmeyi, büyümeyi farklılıkların bir arada yaşamasını, dostluğu, sevgiyi, aile bağlarını, soru sormayı, cesareti, dayanışmayı, kendine güvenmeyi, hoşgörüyü...
“Karınca ne, anne?”
“Uyu hadi,” dedi annesi. “Yakında öğreneceksin.”
“Lütfen anne, nasıl bir şey?” diye sordu Pim. “Ne olur söylesen yani?”
“Tatlım,” dedi annesi, “soruların hiç bitmeyecek galiba.”
“Söylemeyecek misin?” dedi Pim. “Karınca nasıl bir şey?”
“Karıncalar miniciktir. Büyük yuvaları olur, kazıp açarız. Karıncalar, mmm, ağzımıza layıktır. Çıtır çıtır ve sulu olurlar. Seveceğine eminim.”
“Yuvalarını kazıp açarız mı dedin?” diye sordu Pim. “Nasıl açacağız?”
“Ön ayaklarındaki pençelerle. Biz çok güçlü hayvanlarız Pim, biliyorsun.”
“Güçlü olduğumu nereden bilebilirim ki?” diye sordu Pim kuşkuyla.
“Güçlüsün çünkü sen bir karıncayiyensin. Hadi bakalım, doğruca uykuya.”
