“İçimdeki kırgın çocuğa, her şeye rağmen vazgeçmeyen tarafıma ve o tarafı kendinde taşıyan her okura...”
“Kırgın Bir Gezgin” okuru hem yaşamın zorlu akışına hem de benliğin girift dehlizlerine davet ediyor. Bu şiirlerde terk edilmiş çocukluğun silinmeyen izlerine, hiç şefkat görmemiş bir ruhun derin yaralarına tanık oluyoruz.
Özlem Yıldırım’ın şiirleri, içimizde açılan boşluklarda kaybolmanın tedirginliğini ve bağ kurmaktan çekinen, yalnız bir kalbin çığlıklarını taşıyor. Aşk, beklenmedik bir kesişmeyle başlasa da bazen sivriltilmiş bir kalem gibi kaderimize saplanan bir ana, bazen de içimizde yankılanan derin bir kuyunun sesine dönüşüyor.
Mevsimlerin döngüsü, doğanın farklı hâlleri, bir yaz günü, eylül dinginliği, sonbahar yaprakları, denizin esintisi bu içsel fırtınalara eşlik ederken Kırgın Gezgin kendini bulma ve yeniden var olma umudunu da içinde taşıyor. Bu arayış, sahteliklere ve kabullere karşı duran keskin bir dille bazen bir meydan okuma, bazen de acı bir veda oluyor.
“Kırgın Bir Gezgin” acılarıyla yüzleşen, yalnızlığını kucaklayan ve kendi evrenini inşa etmeye çalışan bir ruhun hem nahif hem de asi mısralarından damıtılmış bir seçki. Bu şiirlerde kendinizden, kırgınlıklardan ve en önemlisi de insandan izler bulacaksınız
