Dostlukların başka havalara girdiği, edep ve hayanın alıp başını gittiği, dünyanın başka bir hal aldığı gerçeğiyle okuyucularını samimiyetle yüzleştiren Nurettin Durman’a, anlamlı bir selam vermek istiyordum, nicedir. Düşüncemi sevgili Adem Özbay’la paylaştığımda, gözleri ışıldadı, ‘’Hemen bir armağan kitap çıkaralım’’ diyerek beni cesaretlendirdi. Ancak araya başka başka dünya işleri girdi, İş uzadı.
Nurettin Durman’ın ‘şanına yakışır’ bir armağan kitap hazırlamamız gerekiyordu. O günlerde büyük bir heyecenla, yüzün üzerindeki dosta, arkadaşa internet yoluyla ve telefonla ulaştım ve birçok kişiden, projeye destek sözü aldım. Fakat vaatlerin çoğu ne yazık ki sözde kaldı. Kitapta yer almayı ‘kesinlikle’ arzu ettiğini söyleyen, Durman’ın dostlarından bir kısmı da bu konuda cimri davrandı. İhmal etti ya da unuttu katkı sağlamayı.