Nikah yapıldıktan sonra takı törenine geçilecekti. İnsanlar sıraya girdiler. Fakat bir süre takı töreni ilerlemedi. Sonra damadın “Buyurun, başlayalım.”, demesiyle tören başladı. Takı töreni ilerliyor fakat sıranın çokluğu bir türlü azalmıyordu. Bu da kasabalının düğün sahiplerini ne kadar sevdiğini gösteriyordu. Derken, bir anda meydanın hemen arkasında bulunan umumi tuvaletin olduğu taraftan bir çığlık sesi işitildi. Bir kadın avazı çıktığı kadar bağırmıştı. Şevket komiser başta olmak üzere herkes ne olduğuna bakmak için oraya yöneldi. Şevket komiser oraya varınca gördüğü manzara karşısında soğukkanlı olmaya çalıştı. Bir tuvaletin kapısı kapalı olduğu halde kapının altından kanlar sızıyordu. Bunu gören bir kadın çığlık atmıştı. Tuvaletin kapısını yoklayınca kilitli olduğunu anladı. Şevket komiser, bu yüzden kapıyı kırmak zorunda kaldı. Bu arada düğün için yanında gelen birkaç memura, insanları olay yerine yaklaştırmamasını söylemişti. Kapı kırıldığında bir cesetle karşılaştı. Boğazı kesilen bir adam, klozetin üstünde oturmuş haldeydi. Şevket komiser, adamın nabzını her ihtimale karşı yoklasa da adam çoktan ölmüştü. Cesedin hemen üzerinde duran ve dışarı doğru açılan havalandırma penceresi açıktı. Hemen oradan çıkıp tuvaletin arka tarafına gitti. Tuvalet penceresinin hizasında bir tabure vardı. Katilin oraya çıkarak kurbanını öldürdüğü anlaşılıyordu. Pencereye doğru yaklaşınca eşikte bırakılan tilki rozetini gördü. Diğer ekiplere etrafı iyice kontrol etmelerini söyledi.
SEYFETTİN DEDE; “BUGÜN BURAYA, BAŞTAN BAŞLAMAYA GELDİM. HER SON, YENİ BİR BAŞLANGIÇTIR. HER MEVSİM SONU, BİR DİĞER MEVSİMİN BAŞLANGICI; HER AYIN SONU, BİR DİĞER AYIN BAŞLANGICIDIR. YARATILAN HİÇBİR ŞEY AYNI KALAMAZ. SÜREKLİ BİR DEĞİŞİM İÇİNDEDİR. RABBİNE YÖNELMEK İÇİN NE BEKLİYORSUN, İNSANOĞLU? İNSAN, HATA YAPAR. HATASIZ KUL OLMAZ AMA HER ŞEY BURADA BAŞLIYOR. AYNI HATALARI TEKRAR ETMEK, ONLARDAN DERS ÇIKARMAMAK, TÖVBE EDİP RABBİNE YÖNELMEMEK; ASIL HATALAR BUNLARDIR.”
