"Ne teselli edebilir insanı yaşarken?
gece şer ağacının hızla büyüyen hazin gölgesi iken,
sessizliğin ve yalnızlığın kefaretini kim öder?"
…
"Bana simsiyah bir kalem kes gecenin dallarından,
yazılmamış bir mektubun kefaretini ödesin..
öyle bir kelime söyle ki,
hiç eksilmesin.."
…
"Üç günlük dünyanın hatırına,
bana bir tütün sar ince parmaklarınla düşümde..
ve kalbinin sesinden şarkılar söyle.."
…
"Bana bir kalem kes parmak uçlarımdan,
ve lütfen artık biraz ağla,
sadece ağlarsan anlarsın..
şimdi;
elini nabzına koy.."