Hayat, bazen içimizde düğümlenir; ruh ve beden birbirinden uzaklaşır. Bir yanımız yaşamın ağırlığına direnmeye çalışırken, diğer yanımız sessizce teslim olur. Ahu, akademik kariyeri, evliliği ve içsel dünyası arasında sıkışmış; kendi hayatında yalnızca bir yolcu değil, kaybolmuş bir yabancıdır. Bedeni yüklerinin altında ezilirken, ruhu dinginliğin ve bütünlüğün özlemini çeker; tam da bu çıkmazda, yolu terapist Süreyya ile kesişir. Süreyya yalnızca bir terapist değil, bir rehberdir; Ahu’yu modern dünyanın gürültüsünden alıp ruhunun derinliklerinde unutulmuş o saf sessizliğe, varoluşun özüne doğru bir yolculuğa çıkarır.
Bu yolculukta, rüyalar birer fısıltı, ruhun konuştuğu kadim bir dil olarak terapiye yön verir. Her bir rüya, Ahu’nun içsel labirentlerinde saklı kalan sırların haritasını çizer, hem bilinçdışının gizemli aynasıdır hem de onu özüne çağıran derin bir yankı. Rüyalar, beden ile ruh arasındaki köprüde yanan kandiller gibidir; her biri geçmişle geleceği, bilinçle varoluşu birbirine bağlar.
Bu eser, yalnızca bir danışan ve terapistin hikâyesi değil; aynı zamanda her okuyucuyu kendi varlığını, ruh ve beden arasındaki kadim dengeyi sorgulatmaya davet eden bir içsel pusuladır. Bize güçlü bir gerçekliği hatırlatır: Ruh, bedene döndüğünde; yaşam, yeniden başlar.
