Gözleri ışıl ışıl yanıyor, hafif bir sıcaklık şakaklarını pembeye boyuyordu. Her zamankinden daha da diri, daha da güzeldi şimdi. Paphnuce, dizüstü düşüp, kıllı kara kollarıyla Tais'i sardı. Boğuk, garip bir sesle bağırıyordu "Ölme seni seviyorum ölme ! Dinle beni Tais'im, kandırdım seni, acınacak delinin tekiyim ben, Tanrıymış, İsaymış, bunların hepsi boş şeyler. Tek gerçek o yeryüzündeki hayat, insan aşkıdır. Seni seviyorum ölme ! Nasıl ölebilirsin, gözbebeğimsin sen benim. Gel benimle, Kaçalım; kollarıma alıp çok uzaklara götüreceğim seni. Gel, sevişelim, sesimi duy sevgilim, Yaşayacağım, yaşamak istiyorum de bana Tais, Tais kalk, doğrul.