Müslümanlıkla birlikte Türkler arasında görülmeye başlayan tasavvuf cerayanı hiç yadırganmamış, kısa sürede benimsenmiş ve yayılmıştır. Bunun sebebi, Türlerin mistik duygu ve düşünceye yatkın bir millet olmasıdır. İlahi nurun dünyaya inerek insanda tecelli etmesi fikri, asırlarca milli kahramanlarının böyle bir nurdan yaratıldığınan inanan halk tarafından hemen kabul edilmiş, dervişlerin Tanrı, varlık, yokluk, cennet, cehennem hakkında ileri sürdükleri düşünceler ise ilgiyle karşılanmış ve rağbet görmüştür. Halk, dervişleri kendi ozan, şaman, başkılarına benzeterek sevgi ve saygı göstermiş; Hatta onlara "ata", "baba", "Hoca", gibi heybetli fakat samimi isimler takmıştır.