Bu yapıt, antoloji özelliği taşısa da, aslında bir dönemi, yalnızca bir bakış açısıyla sınırlayıp, bu bakış açısıyla yaratılmış şiiri anlama çalışmasıdır.
Şiirin aşırı bireyselleşmesinin, salt bir imge avcılığına dönüştürülmesinin, salt bir imge avcılığına dönüştürülmesinin, gerçeklik üretilememesinin ortaya çıkardığı birçok sorunun yanı sıra okuyucunun kötü şiirle baş başa kalmasını da gerçekleştirmeye başladığı günümüzde, bu incelemenin konunun farklı bir yanına değindiği kuşku götürmez.
Çünkü söz konusu olan şey, politikanın kendi anlatım aracı değil, insani sorunların sanatsal yaratının kendi araçlarıyla, algılama ve aktarma biçimiyle yapıldığı, tıpkı müzik, resim gibi ancak sıralamada onlardan da öne koyulan şiirdir. Dolayısıyla insan sorunlarına değinildiği için öne çıkarılan içeriğe feda edilmemeli şiir. Ama şiirin eninde sonunda insanı anlattığı da unutulmamalı...