Literatürde yaşayan anayasa kavramı, resmî olarak değiştirilmeden evrim geçiren, zamanla değişen ve yeni koşullara adapte olabilen bir belge olarak tanımlanmaktadır. Yaşayan anayasacılık ise her anayasanın doğası gereği sahip olduğu yorum yoluyla evrilme kapasitesini normatif boyutuyla ele alan bir öğretiler dizisidir. Yaşayan ağaç metaforuyla da ifade edilen bu genel yaklaşım biçimi, anayasanın sabit bir anlamı olduğunu ve bu sabit anlamın yargıçları kısıtladığını savunan orijinalist yazarlar tarafından eleştirilmektedir. Orijinalistlere göre yaşayan ağaç metaforu, yargılamanın keyfîliği anlamına gelmekte ve hukukun üstünlüğünü ortadan kaldırma ihtimalini içermektedir.
Dr. Serdar Korucu’nun bu eseri, tam da bu temel tartışmadan yola çıkarak yaşayan anayasacılığın farklı görünümlerini ve orijinalizm ile olan entelektüel mücadelesini teorik düzlemde inceliyor. Amerika Birleşik Devletleri’ne özgü olduğu düşünülen bu teorik tartışmayı Türkiye’deki anayasal yorum pratiğiyle birleştirerek ele alan bu eser, ülkemizdeki anayasal değişimin boyutlarını kavrayabilmek ve bu değişimin yol açabileceği muhtemel riskleri en aza indirebilmek için yol gösterici bir rehber olma iddiası taşıyor.
Bu yönüyle eser, yalnızca Türk anayasa hukuku teorisyenleri için değil, anayasayı yorumlamakla görevli yargıçlar ve anayasal değişim sürecinin diğer aktörleri için de temel bir başvuru kaynağıdır.
