Hector’a döndüm. “Grace’nin beni ittirdiğini kanıtlamak için bilim projenden yararlandığın için sana çok teşekkür ediyorum,” dedim.
“Ben de sana teşekkür ederim,” dedi Hector. “Beni evinize davet ettin ve projelerini benimle paylaştın. Her şey çok güzeldi.”
“İyi ama deneylerimin çoğu başarısız oldu. Annem bana çok bağırdı.”
Hector omuzlarını silkti. “Sizin evde heyecanlı maceralarımız oldu. Her zaman çok çaba harcadın. Arkadaşın olduğum için çok memnunum.”
“Ben de seninle arkadaş olduğum için çok sevinçliyim.”
“Haydi gel, Şekerleme Sarayı’na birlikte gidelim,” dedi Hector.
“Harika!” dedim.
Hector gülümsedi. “Evet, harika!”
“Belki daha sonra birlikte başka deneyler de yapabiliriz. Bu geceki deneylerden bazıları hem bilgi verici hem de eğlendiriciydi. Eskiden bilimden nefret ederdim ama artık sevmeye başladım.”
“Bilimi şekerden daha çok sever misin?” diye sordu Hector.
O KADARDA DEĞİL CANIM, ABARTMA .................!