E-Dergi

Yıllar önce azıcık keyifli bir şeyler okuma umuduyla kitabı okumuş ve beklediğimden çok daha kaliteli ve etkileyici bir kurguyla karşılaşmıştım. Türkçe çevirisi çıkınca hemen alayım dedim.

Tanzimat Edebiyatını seviyorum! Ne zaman o döneme ait bir şeyler okusam böyle haykırmak geliyor içimden. Belki de o çöküşün ve zorlukların içinde yegane teselli bu edebiyattır gibi geliyor bazen.

Şair Evlenmesi çok uzun zamandır okumak istediğim bir oyundu. Kısacık, bir hayli yüzeysel ve profesyonel gözler incelese belki çok sevilmeyecek bir tiyatro olabilir ama dönemini düşündüğümüz zaman aniden kıymeti artıyor, katlanıyor.

Şinasi, toplumun yozlaşmış değerlerini, nahoş bulduğu bir geleneği yeriyor bu kitapta: Biriyle yüzünü dahi görmeden evlenmek.

Her karakter ve onlara verdiği isimle farklı tipte insanları, onların tepkileriyle de süregelen yanlışları eleştiriyor. Kitapta ismi de olumlu bir his uyandıran tek karakter hariç herkesin nasıl da bayağı olduğunu görüyor ve bu acınacak hale bir yandan üzülüp bir yandan istemsiz gülüyoruz.

Ben keyifle, severek okudum. Sizlere de tavsiye ederim.

Sütçü İmam severek okuduğum bir oyun oldu. Maraş'ın işgali ile başlıyor kitabımız. Önce İngilizler, ardından Fransızların şehre girişi ve en çok da onlarla iş birliği yapan Ermeniler'in ihaneti üzerinde duruyor. Sütçü İmam'ı ilk kurşuna sürükleyen sebeplere dair bir girizgah gibi. Maraş'ı Kahraman yapan bilince bir hatırlatma...

Bu kitap korku türü okumayanlara da hitap ediyor bence. Yani biraz polisiye seviyorsanız bu kitabı da seversiniz diye düşünüyorum. Korku boyutu bana kalırsa yoktu bu kitapta. Ama insana insanların bu dünya için ne kadar tehlikeli varlıklar olduğunu sorgulatması, kadınları hem etken hem edilgen durumda kurguya dahil etmesi çok başarılıydı.
Kitap için söyleyeceklerim bu kadar. Yine de King’in kalemi. Okumanızı elbette tavsiye ederim.

Kitapla ilgili beklentim bir hayli yüksekti ama ne yazık ki aradığımı bulamadım. 3 kısa, mini, ufacık hikayeden oluşan bir kitap bu. Normal şartlarda yazdığı kurgu ve karakterleri pek sevmediğim bir yazar olmasına rağmen üslubunu sevdiğim için okuduğum bir yazar Zweig. Bu kitabında o sevdiğim kalemi de göremediğim için düşünün nasıl sevmedim. Daha doğrusu sevmemek değil de sevmek için bir sebep görememek bu.