E-Dergi

İnsanları sömürmekten, aşağılamaktan daha kötü bir şey varsa o da o insanlara bunun gerçek olduğunun kabul ettirilmesidir. Yani burada ezilen de ezen kişiye hayran, onu yüce görüyor. Hakkı olduğunu bilmiyor ki savunsun. Tabi bu kitap 1948'de yazılmış. Güney Afrika'da şimdi ki durum ne pek bilmiyorum. Ama çok büyük farklılık olmadığını duydum.

Gogol' söyleyecek bir şey yok. Öyküler harika. Bilinen üç öyküsü dışında benim en sevdiğim Portre adlı öykü oldu. Başlangıç için de ideal.

Bir kitabın rüya - daha doğrusu kabus - deneyimi yaşatabilmesi çok ilginç. Aynı anda bize hem tanıdık hem yabancı gelen şeylere Freud tekinsiz der. Bu anlamda tekinsizlik hem kişisel olarak kitaba hissettiklerim hem de onun vurguladığı şey. Tekrarlanan ifadeler, tuhaf mekanlar, garip insan(lar), neredeyse duyduğum ürpertici gülüş. Tamamen bir kabus atmosferiydi bana göre. Bu bakımdan diyebilirim ki David Lynch'in Eraserhead'de yaptığını Sadık Hidayet Kör Baykuş'ta yaptı, en azından bana. Mükemmel tasvirlerle.
Neyse, bir kere daha görüyoruz ki insan zihni çok güzel ve bir o kadar da "tekinsiz" bir yer.

Dostoyevski'nin genel olarak beğenilmeyen romanı. Kendi de bir türlü tatmin olmamış usta, değiştirmiş, düzenlemiş sürekli. Fikir çok iyi ama bir türlü istediği gibi anlatamamış. Ancak bu kitap ve konusu Dostoyevski'nin birçok kitabına kaynaklık ediyor, temel oluşturuyor. Hem kitaplarına hem de kendi kişiliğine. Dostoyevski aşığı olarak ben tabi ki çok sevdim. Okunmalı.

Kitap akıcı değil ama farklı. Sıkıldığımda oldu ama okuduğum için pişman değilim. Son kısım bakış açınızı etkileyebilir.