Kendimi kaptırarak, gülümseyrek bazen de Gülseli Birsel bu cümleleri telafuz ederken yüzünde şöyle bir mimik oluşmuştur diye düşünerek okudum:). Kitabı nezaman bitirdiğimi anlayamadım. Diğer iki kitabını okumamıştım, çok şey kaybettiğimin farkına vardım.
''Bekarken, annemler ne zaman tatile gitse, her genç gibi, arkadaşları bir saat içinde eve toplayıp,zaman zaman 90 kişiyi bulan ani partiler organize ederdik. Tek başıma yaşadığım öğrenci evlerimde de gelen gidenin haddi hesabı yoktu. Amerika'' daki 25 metrekarelik stüdyo dairemde, 30 kişi ağırladığımı bilirim. Hem de Türk yemeği temalı! Fakat ne zamanki ki evlilik, daha ağır misafirler, başladı, yani iş partiden çıkıp davete döndü, ben annem oldum!''(GÜLSE BİRSEL-YOLCULUK NEREYE HEMŞERİM?)