Sabahattin Ali'nin şiirleri en az romanları kadar başarılıdır. Şiirlerindeki samimi uslüp hemen saracak sizi özellikle hapishanede yazdığı şiirler, insanlardan uzaklaşıp tabiata sığınması, aşk için yazdığı şiirler... Hepsi bir cevher. Şiirlerinde ölüm arzusu ve yaşama isteği gibi zıt duyguların iç içe olmasını bir mektubunda geçen kendi ifadeleri ile anlamlandırabiliriz: ''Ben belki herkesten daha çok yaşamaktan zevk duyabilirim. Hatta daha ileri giderek diyeceğim ki içerisi benim kadar hayat dolu pek az insan vardır, fakat her şeyin fazlası gayri tabii neticeler verir. Ben o kadar çok, o kadar başka, o kadar mütenevvi yaşamak istiyorum ki, bu arzu beni diğer yaşayanlardan ayırarak hayatımı, beni canımdan bezdiren hadiselerle dolduruyor ben yaşamamayı istiyorum...''
