Okumaya başladığım ilk zamanlarda birazcık Orhan Kemal tadı almıştım, fakat sonradan Ali’nin, Kemal’e göre daha edebi bir dilinin olduğunu bir kez daha gördüm. Evet, Orhan Kemal de çok değerli bir yazar ve kenarda köşede kalmış insanları çok güzel bir şekilde gün yüzüne çıkarsa da belli yerden sonra biraz da tekrara kaçıyor. Fakat Sabahattin Ali’de buna kesinlikle rastlamadım. Gayet özgün ve tekrara kaçmayan bir anlatımı ve dili var. Öykülerin her biri birbirinden güzel ve ayrı konulara değiniyor. Okurken, hikâyeleri birebir yaşıyormuşsunuz hissini veriyor.
