İlyada’nın beklentilerime uygun içeriğe sahip bir destan olduğunu söyleyemem. Mesela adeta birbirinin aynı onlarca yüzlerce savaş, karşılaşma, çarpışma sahnesi vardır ve neredeyse hiçbirinde ahlaki bir Erdem öne çıkarılmaz. Sadece son sahnede Akhilleus yarışmalarda üstün marifet ortaya koyan yarışmacıları ödüllendirirken cömertlik erdemini sergiler. Öte yandan destanda yer alan çarpışma sahneleri bugün adeta batıda gösterimde olan filmlerin vahşet sahnelerinin kökenine dair güçlü işaretler barındırır. Karşılaştırma açısından bir Dede Korkut destanında ise çok fazla eğitsel ve ahlaki değer aktarımı söz konusudur. Batılı bir yazarın dediği gibi “Türklerde zulmetme damarı yoktur.” Aman dileyene eziyet edilmez. İlyada’da ise öç alma, kin ve nefret yüceltilmiştir. Bu durum iki köklü medeniyet arasındaki farkın ne kadar da büyük olduğunu göstermektedir.
