Çocukluk... Çoğumuz için bu anlam veya kavram çok anlamsız aslında; gözün özü göremediği bir durum. Çoğumuz çocukken hayattan daha çok zevk aldığımızı düşünür, bazen küçükken yaptıklarımızı hatırlar ve seviniriz. O durumda olan toy benliğimizi su anki halimizden daha mutlu görürüz. Bunu hiçbir şeyin farkında olmadığımıza yorarız. Aslında ne kadar yanıldığımızı göz ardı ederiz. Küçükken mutlu olmamızın sebebi, sorumluluklarımızın olmaması veya çoğu olayın farkında olmamız değil, hayal gücümüzdür.
Kendimizi gün geçtikçe daha ciddi olmak zorunda hissediyoruz artık, sanki biraz ciddiyetimizden odun verecek olsak suçlu kimse olacağız. Algılarımız değişiyor, hayatımızı kime, neye göre , ve nasıl yaşamamız gerektiğini düşünüyoruz . Sürekli kendimiz olmaktan kaçıyoruz.
Kitap, aşırı akıcı ve zaten kısa bir eser. Bize çocuk olmanın ne demek olduğunu bir daha hatırlatıyor. Kesinlikle okumalısınız. Okurken biraz çocukluk hayal gücünüzden de faydalanın.