Yaşar Kemal İnce Memed'de diyor ya hani; "İnsanın içindeki adalet duygusunu köreltirsek, insanın insana saygısı kalmaz. İnsanın insana itimadı, hürmeti kalmayınca da bir yerde insanlık çok şey kaybeder, hayat çirkinleşir." Gazap Üzümlerinde de bunu görmek mümkün. Büyük çiftlik sahipleri, işçi ailelerini ezdikçe eziyor, emeklerini sömürdükçe sömürüyorlar. İnsanlar evlerini, yurtlarını bırakıp göçe mecbur hale geliyorlar. Gitmek, yola çıkmak, bir yere varmak dertlerine derman olacak mı emin değiller. Tek bildikleri; kalırlarsa açlık kapıya dayanacak. Bu durumda da sonu meçhul de olsa gitmek cazipleşiyor. Severek okunacak bir eser.